Johan Gortworst werd in 1955 geboren in Zaandam. Hij studeerde in 1972 af als leraar aardrijkskunde en Duits. Tijdens zijn studie werd zijn interesse gewekt voor het theater. Hij figureerde enkele jaren bij de Nederlandse Opera Stichting. Daarnaast zette hij zich in voor een betere opvang van vluchtelingen. Dit resulteerde in zijn eerste publicatie ‘Tamils op je Stoep’ (1984).

Hij werd in 1987 gevraagd leiding te geven aan het asielzoekerscentrum Bergzicht te Goes. Voor de lokale kranten schreef hij columns met impressies over het leven van de asielzoekers. Daarna volgden functies waarin hij zich op landelijk niveau inzette voor een betere hulp voor mensen in kwetsbare posities. Vanaf 2000 in het bijzonder voor betere opvang van daklozen en slachtoffers van huiselijk geweld.

In 2013 verscheen ‘Zilver in bruikleen’. Hierin beschreef Johan zijn zoektocht naar wat zijn moeder in de Tweede Wereldoorlog in de psychiatrie meemaakte Dit boek droeg bij aan een documentaire en landelijk onderzoek naar het lot van psychiatrische patiënten in de Tweede Wereldoorlog.

In ‘Weerzien in Christchurch’ (2017) beschreef hij de gevolgen van een familiedrama uit de jaren zeventig. Hoe gaan mensen om met lijden? Juist door zo intensief met die vraag bezig te zijn vielen tijdsgrenzen weg. 

Bij het schrijven van ‘Paula’ (2020) putte Johan uit zijn jarenlange ervaring met  
de aanpak van huiselijk geweld en eergerelateerd geweld. De aanleiding was het feit dat niet iedereen in dit land zo vrij kan leven als hij zou willen. Leven zoals jezelf wilt kan je fataal worden.

Naast deze romans schrijft hij artikelen voor kranten en andere bladen. Ook hierin komt zijn interesse voor maatschappelijke en levensbeschouwelijke vraagstukken aan de orde.